"Są chwile, kiedy nie wiemy jak ułożyć myśli, żeby nie bolało."

Hejka, jest mi smutno...strasznie. Pisząc to płacze, ledwo widzę monitor. Już nic mi nie pomaga, nawet czekolada. Tak bardzo mnie boli. Dotknęło mnie, jestem tego pewna na 100, a nawet na miliard procent. Nie zauroczyłam się, bo wtedy ta osoba byłaby dla mnie idealna, to miłość bo pomimo wad chce zostać przy tej osobie. Coś w podobnym deseniu znalazłam ostatnio cytat. I kocham kogoś tak bardzo, że gdy wiem że ona nie będzie nigdy moja, nie potrafię nie ryczeć jak bóbr. Chciałabym nie czuć, a jeszcze nigdy mnie tak nie kopło. To przez ten wiek? Potrafię kochać? Mam ochotę wyjechać stąd i zacząć wszystko od nowa i zapomnieć. Ostatnio to nie był powód mojej nieobecności, może też w pewnym sensie cierpiałam z tego powodu. W ten dzień w którym napisałam Wam, że zanim tęsknie on wieczorem wrócił po 2 miesiącach. Wszystko było świetnie przez kilka dni, jego obecność mi wystarczała....ale teraz wiem, że nie wytrzymam już. Muszę mu o tym powiedzieć, tylko jedno "ale" nie mam tyle odwagi. Dwójka moich znajomych o wszystkim wie i grozi mi, że nie mogą patrzeć jak cierpię i że jeśli nie powiem to oni zrobią to za mnie. Ale jest kolejne "ale" ona...niby on nic do niej nie czuje, ale wczoraj widziałam jak nią patrzy, może wszystko źle interpretuje, bo musiałam zapomnieć i pomieszałam kilka naraz używek, jeśli myślicie o tym zakazanym to tak też brałam... Mam 19 lat, nie wiem czy to ma coś do rzeczy, ale to chyba taka moja 1 akcja, gdy kogoś tak kocham, Darek w porównaniu do niego to jest nic. Nie mam odwagi, tzn. mam ją gdy jest dobrze i wszystko mi wystarcza, a brakuje gdy jest ona, czuje jak wtedy mnie rani a on przecież nie wie że to robi. To wszystko jest głupie jak ja, beznadziejne. Boję się jego reakcji, że urwie kontakt...Ala na to, że nie bo on taki nie jest, i że będzie się w jakiś sposób czuł za mnie odpowiedzialny bo sprawił że coś do niego poczułam i że jeśli zerwie ze mną kontakt, to będę bardziej cierpieć. Nie chcę litości. Nie chcę nic czuć, to uczucie jest do bani, zarazem najpiękniejsze jakie czułam. Zapomnijcie o tym co pisze, to i tak nie ma sensu. Dlaczego ostatnio mam co raz częściej myśli samobójcze?

 

 "Tak naprawdę płaczesz z błahostek, ale gdy jest już bardzo tragicznie, tak świetnie grasz, że nikt nie jest w stanie zauważyć."