"Nie wybaczaj ludziom, którzy na to nie zasługują. Koniec. Kropka."

- Jak to jest? - zapytała dziewczyna pewnej pacjentki oddziału onkologicznego.
- Ale co? - nastolatka się uśmiechnęła.
- No wiesz chorować na raka. - powiedziała szczerze, pragnęła poznać odpowiedź.
- Ale ja nie jestem chora. - uśmiech nadal nie schodził z jej twarzy, jej rozmówczynię zatkało.
- Ale przecież jesteś taka blada, łysa i jesteś po za tym tutaj. - wydukała.
- Moje ciało jest osłabione i umiera, ale ja jako osoba nadal jestem zdrowa duchem. - dziewczynę znów ogarnęło zdziwienie, otworzyła usta chcąc coś powiedzieć, ale je zamknęła i szeroko się uśmiechnęła, po twarzy mknęły krople łez. Podeszła bliżej do chorej nastolatki i przytuliła ją najmocniej jak potrafiła. W głębi serca poczuła, że jednak jest zdrowa.

 

__

Dobra a teraz się muszę wytłumaczyć. Jesteście źli bo nie komentuję, ale nie mam jak....z powodu gdyż mój system WINDOWS siadł, a teraz dodaję posta u kuzynki. Za kilka dni wszystko ma być już naprawione i sprawne, ale do tego czasu nadal będę tylko obecna duchem. W sierpniu w gazecie zostanie opublikowany pierwszy artykuł z moim udziałem, ten u góry, mam nadzieję że się spodoba. U mnie ostatnio strasznie dupnie za przeproszeniem było, nie wiele się zmieniło, ale na pewno czuję się trochę lepiej. Dużooo się dzieje, ale co mogę poradzić? Od września zacznie się nauka do matury i egzaminu zawodowego, boję się jak cholera oraz mam stracha iż nie zdam. Wakacje jakoś lecą, są dobre chwile jak i te złe, czytam ile wlezie ostatnio, nawet max 2 książki naraz. Gdy wrócę to nadrobię wszystkie zaległości. Ostatnio jest mi cholernie smutno, czuję się strasznie samotnie, nie wiem czy coś mi jeszcze pozostało, czuję że żyję tylko z dnia na dzień. Tęsknię za jedną osobą, której mi strasznie brakuje, nie będę tego ukrywała. Macie znak życia ode mnie. Trzymajta się. Pozdrawiam każdego kto to czyta.