yolo joł

Siema ziomki!
Pora na pozrzędzenie Oli. ;)
Nie no aż tak źle nie jest.
Dostałam się na półroczny staż do biura, zaczynam od pierwszego września, czeka mnie jeszcze szkolenie, w końcu coś się ruszyło w moim życiu powolutku jeśli chodzi o pracę mam przed sobą jeszcze miech wakacji i czas na perspektywy. A co dalej? Nie myślmy na zapas. Nie będę zarabiała jakiejś zajebistej gotówki ale na minimalne potrzeby, bilet miesięczny mi wystarczy. :)
Co do mojego faceta, to jeszcze nie mój facet, ale chciałabym by nim został, nie stresuje się aż tak tym wszystkim, wrzuciłam na luz, właśnie wracam od niego, zobaczymy się pewnie za tydzień jak wróci z delegacji, niestety takie uroki jego pracy, wyjazdy w Polskę. Ostatnimi dniami strasznie mnie wkurzał, ale tylko jak go widzę to wszystko mija. Coś do niego czuję, wiem to na pewno. Ale stresuje mnie to, że zna go tyle osób z mojego otoczenia. No cóż nie ma co przejmować się tym co było, teraz jest inaczej. Nie lubię z nim pisać, wolę gadać otwarcie, oczywiście nieśmiałość jeszcze do końca mi tak nie przeszła, ale czuję zazdrość jak wspomina o koleżance z pracy i już tęsknię, ale też często o nim myślę.
Póki co gadamy tak normalnie jak się spotykamy, to chyba oczywiste na początku znajomości, chyba iż jest chemia, a reszty nie ma. Nie wiem czasami co mam powiedzieć.
Zaczęły się humorki, jest ta euforia ale też i dziwne stany, dziewczyny mające chłopaków na pewno wiedzą o czym mówię.
Z wieloma osobami mam już znikomy kontakt, jakoś się tak stało, jedna obrażona, kolejnej nie wiem co odwala. Ale co mam zrobić? Nie walczę już o ludzi, nie mam siły, to jest że nie że ja nie chcę, bo wiem co robią ludzie kiedy pokazuje się że mi zależy. Przerabiałam to niejednokrotnie. I tyle w temacie.
Ostatnio byłam na wycieczce rowerowej, zaliczyłam ok. 40 km brawa dla mnie!  :))))
Chcę do A.