#ocokaman part 'n"

Dzisiaj źle się czuję, taka zmęczona życiem i na dodatek brak mi sił do czegokolwiek. Ludzie mają wieczne pretensje i problemy, tak trudno jest im dogodzić. Nie znają intencji innych i na dodatek interpretują to na swój sposób. A potem gadanie, brak szczerości i głupie spojrzenia. Nic nikomu nie pasuje, a ja nie wiem jak mam reagować, serio mnie to denerwuje. Jedna moja znajoma obraziła się na mnie kiedy powiedziałam jej po wyjściu z rozmowy kwalifikacyjnej, że dostałam się na staż, ona wchodziła po mnie, po wyjściu wyszła i gadała normalnie, potem nagle jak napisałam to jakby była zła, nie odbierała telefonu, a jak zadzwoniłam z innego numeru to się rozłączyła. Powiedziała mi, że przez moje chwalenie zrobiło się jej smutno, że w ogóle nie myślę co robię, oraz iż dobrze wychowane osoby zostawiły to dla siebie i że zrobiłam z niej idiotkę. Nie miałam w ogóle takiego zamiaru, chciałam tylko podzielić się tą wiadomością z kimś kto będzie się ciszył razem ze mną. Nie chciałam jej urazić, przeprosiłam ją, a ona nadal wielkie fochy, to napisałam jej swoje, że zachowuje się jakbym jej co-najmniej dom spaliła i czy ulżę jej złości jak pójdę na kolanach do Częstochowy. Sram na takie osoby. Dla mnie to zwykła zazdrość. Znalazła się też inna znajoma, która zerwała ze mną kontakt, bo jej rodzice zabronili, gdy ich syn nagadał im na mój temat różne pierdoły, które nie mają nic wspólnego z rzeczywistością. Kolo widział mnie 3x na oczy, a zachował się jakby mnie znał całe życie. Rozmawiała ze mną, powiedziała mi swoje, a zachowuje się przeciwnie do tego co usłyszałam. Rozumiem ma swoje życie, znajomych, robi prawo jazdy, no ale ALE. No i pan A. ja to chyba serio dostaję na łeb, chciałabym w sumie wymagam od niego pewnych rzeczy, niestety nie spełnia moich oczekiwań, ale to są początki, ja nadal jestem ostrożna, ale nie tak że nie pokazuje mu iż mi nie zależy. Nie, pokazuję, ale mam wrażenie że to on sobie odpuszcza. Przerabiałam takie rzeczy mnóstwo razy i nie pozwolę się sobie szybko do kogoś przywiązać. Na dodatek wydaje mi się, że ludzie wokół mnie są jacyś fałszywi, dwulicowi, raz zabiegają, a potem sobie odpuszczają, fakt mają swoje życie, ale nagle gdy wszyscy siedzą w jednym gronie to osoby, które uważasz że masz z nimi bliskie relacje mają cię całkowicie w dupie. Albo pary.. gadanie, że zawsze znajdę dla przyjaciółki czas, a tu nagle liczy się tylko facet, facet, facet... Mam dosyć zabiegania o innych, walczenia o innych, spełnienia ich zachcianek, dbania o nich, a oni nawet nie okazują głupiego zainteresowania. Odpuściłam sobie ludzi, odpuszczę i kolejnych, nie pozwolę się traktować jak jakieś gówno, chodzi mi o równowagę zarówno w uczuciu jak i w przyjaźni, nie mam nie wiadomo jakich wymagań i zobowiązań, ale kiedy ktoś coś obiecuje to fajnie jak się tego trzyma. O nic więcej mi nie chodzi. W tym momencie czuję, że nikomu na mnie nie zależy, że jestem sama i dla nikogo nie ważna, kumam że nie każdy potrafi pokazywać to i owo, ale ja czuję się taka niepewna, niespokojna w tek kwestii.
CHCĘ BY BYŁO NORMALNIE.
dziś robię sobie dzień wolny od wszystkich.

Patrzysz na własne marzenia, które spełniają się innym i myślisz jak wiele byś dała za choć jedną rzecz z tych, które tamci mają na co dzień.